شفاف: مقامات کشورمان از کلید خوردن پروژه اتصال دریای خزر به خلیج فارس خبر داده اند. این پروژه در چند مرحله انجام خواهد شد، شیرین سازی آب خزر توسط شرکت خاتم الانبیا وابسته به سپاه پاسداران که هزینه آن 2 میلیارد دلار اعلام شده است. همچنین انتقال 500 میلیون متر مکعب آب به استانهای مرکزی ایران و نهایتا، تکمیل این پروژه با ایجاد کانالی برای اتصال دریای خزر به خلیج فارس که هزینه آن طبق اظهارات مجید نامجو وزیر انرژی ایران، تا 7 میلیارد دلار برآورد شده است. همچنین این کانال ارتباطی آبی قابل کشتیرانی خواهد بود. 

یک نکته در اینجا وجود دارد؛ اینکه سطح دریای خزر 28 متر پایین تر از سطح آبهای آزاد (خلیج فارس) است و مسیر شمال-جنوب ایران با بیش از 2 هزار کیلومتر فاصله دارای پستیها و بلندیهای زیادی مانند ارتفاعات البرز و پستیهای دشت کویر و دشت لوت است. 

دکتر اسماعیل کهرم، کارشناس ایرانی مسائل محیط زیست در گفتگو به خبرگزاری ترند گفته است که ایده اتصال دریای خزر به خلیج فارس، از زمان ناصر الدین شاه وجود داشته، در زمان هاشمی رفسنجانی نیز مطرح شده و تاکنون ادامه داشته، اما این پروژه تاکنون عملیاتی نشده و قابل اجرا نیز نیست. "ایده انتقال اب دریای خزر برای مصارف خانگی، کشاورزی و صنعتی به استانهای مرکزی  از جمله سمنان هست، اخیرا مطرح شده، اما شوری آب دریاچه خزر 13 میلی گرم در هر لیتر است که قابل استفاده در این زمینه ها نیست، صرفه اقتصادی هم ندارد. از طرفی خاک سمنان و مناطق مرکزی قابل کشت نیست، کلا شن و خاک رس است. برای کدام مصارف کشاورزی و صنعتی قرار است این پروژه چند میلیاردی عظیم انجام شود؟".

وی به عملی نشدن پروژه انتقال آب خزر به دریاچه رو به خشک شدن ارومیه که هنوز هم روی کاغذ مانده و پروژه انتقال آب رود ارس به دریاچه ارومیه اشاره و در خصوص پروژه کانال خزر-خلیج فارس اظهار ناامیدی کرد.

دکتر چنگیز اسماعیل اف، کارشناس علوم جغرافی و رئیس مرکز تحقیقات خزر در دانشگاه دولتی باکو نیز درباره این پروژه می گوید: که با توجه به پستی-بلندی های موجود در مسیر شمال-جنوب، ایران ناگزیر است در مسیر سربالایی این کانال در چندین منطقه آبگیرهای بزرگی احداث کند تا از سرریز شدن آب کانال جلوگیری کند. مسیرهایی با این خصوصیات، مانند کناره های البرز انبوهی از جمعیت را در خود جای داده است که باید زمینها و خانه های اطراف پروژه تخلیه شود. "همچنین ایجاد آبگیر باعث افزایش خطر زلزله خواهد شد، مانند آنچه که در داغستان یا منطقه "مینگه چویر" قفقار اتفاق افتاد. در حالت عادی، ایجاد آبگیر باعث می شود سالانه تا 300 زمین لرزه با مقیاس پایین در منطقه اتفاق افتد، اگر این منطقه مانند مناطق شمالی ایران زلزله خیز نیز باشد، باید ریسکهای ایجاد آبگیرهای بزرگ به دقت در نظر گرفته شود.

بگفته وی، ایجاد یک کانال برای عبور کشتیهای کوچک حداقل 5 متر ارتفاع و 100 متر عرض لازم دارد و با توجه به طول این کانال که بیشتر از 2 هزار کیلومتر خواهد بود، نیاز به حداقل یک دهم حجم آب رودخانه ولگای روسیه که 85 درصد آب خزر را تامین می کند وجود دارد. آیا همسایه های شمالی ایران با این پروژه موافق خواهند بود؟ طبیعتا خیر.

روزنامه Times of India اینگونه مینویسد که در این سالهای اخیر شیخ های ثروتمند عرب حاشیه خلیج فارس با ثروت و دارایی های زیاد خود به منظور ارضای جنسی به سمت کشور های جنوب و جنوب شرق آسیا روی آورده اند.

روزنامه «Times of India»در این خصوص این گونه می نویسد که در چند سال اخیر اعراب و شیخ­ نشین­های ثروتمند حاشیه خلیج فارس، با استفاده از ثروت و دارایی کلان خود، به منظور ارضای غرایض جنسی خود، به سمت کشورهای جنوب و جنوب شرق آسیا از جمله هند، مالزی و اندونزی روی آورده­ اند. مسئله جالب توجه این است که علیرغم وجود مکان­های مختلف فساد در کشورهای عربی، به ویژه امارات، شیخ نشین ها با صرف پول­های کلان به اغفال دختران و زنان ساده لوح پرداخته و از آن­ها برای رسیدن به امیال کثیف خود استفاده کنند.

در سال­های اخیر، شیوخ عرب به دنبال سرمایه­ گذاری­ های کلان شرکت­های خارجی در صنعت نفت، ناگهان با ثروتی بادآورده روبرو شده و به سرعت برای ارضای تمامی امیال فروخورده خود به خرج­های بی رویه و خارج از عرف روی آوردند. اعراب پی بردند که برای حضور در عرصه جهانی و عرضه اندام باید پول خرج کنند. در نتیجه با کمک ثروت نامحدود خود به تمامی نقاط جهان هجوم برده و برای تطمیع امیال خود به تفریحات مختلف روی آوردند. خریدن ماشین­های گران قیمت، سرمایه­ گذاری در تاسیس مراکز تفریحی، خرید و فروش غیر انسانی و غیر قانونی دختران، و بسیاری دیگر از موارد، جز فعالیت­ هایی هستند که عمدتا توسط اعراب جوان به انجام می­ رسند.

با وجود تمامی تفریحات و کارهای انجام گرفته توسط این انسان­های به ظاهر متمدن، باز هم کارهای عجیبی از آن‌ها سر می‌زند.

در تحقیقاتی که اخیرا صورت گرفته مشخص شده که عرب­های ثروتمند حاشیه خیلج فارس به بهانه مسافرت و تفریح به کشورهای جنوب و جنوب شرق آسیا سفر کرده و در آنجا با کمک دلال­های عشقی و مفتی­ های وهابی، با زنان و به ویژه دختران جوان ازدواج موقت انجام می دهند. اعراب مفتی اسم این ازدواج را «ازدواج حلال» نامیده­ اند، ولی ساکنین کشورهای مقصد به این نوع ازدواج­های موقت، عنوان «فاحشگی حلال» را داده­ اند.

گاهی اوقات در نتیجه این هوس‌بازی­های یک شبه، دختران و زنان بار شده و دردسرهای زیادی را برای روبرو شدن با این مشکل پشت سر می گذارند. یکی از مقامات کشور اندونزی بیان داشته که اعراب با پرداخت پول به خانواده­ های فقیر این دختران، آنها را راضی به ازدواج موقت می­ کنند. در یک مورد یک شیخ اماراتی با برقراری رابطه با یک دلال عرب، با پرداخت 450 دلار توانست رضایت خانواده دو دختر 13 و 14 ساله را برای ازدواج جلب نماید. این فرد عرب، پس از برقراری ارتباط نامشروع با این دو دختر نوجوان، متواری شد.

معمولا ازدواج با دختران برای مدتی بسیار کوتاه بوده و فرآیند ازدواج و طلاق همگی در یک زمان تعیین می­شوند. هزینه کلی این فرآیند بین 100 تا 500 دلار متغیر است.

مسئله­ ای که تا اندازه­ ای توانسته به شیوخ عرب جرات انجام این کارها را دهد اقدامات سران کشورهای اندونزی و هند است که در نظر دارند با ایجاد مراکزی قانونی، و در اصل برای جذب سرمایه­ های اعراب، امکان ازدواج­ های موقتی و به اصطلاح حلال را فراهم کنند. کارشناسان به این نوع مسافرت­ها عنوان «ازدواج­های توریستی» داده­ اند. بعضی از شرکت­ های مسافرتی از این فرصت نهایت استفاده را برده و تورهای خاصی را با عنوان “توریسم جنسی” راه اندازی کرده­ اند. در این تورها، با ارائه کاتالوگ­ های از پیش آماده شده، دختران و زنان را برای توریست­ها آماده کرده و پول‌های کلانی را از آن­ها دریافت می­ کنند.

فرج الدوساری که کارمند «سفارت عربستان در هند» است اظهار داشته در یک مورد 4 مرد عربستانی با راضی کردن خانواده­ های مستمند توانستند با دختران آنها رابطه جنسی برقرار کنند. الدوساری گفته که در کشورهای هند و حتی اندونزی هزاران کودک بدون پدر به دنیا آمده­ اند. بسیاری از این کودکان، به علت عدم مراجعه دختران و زنان به سفارت­ های شوهران یک شبه خود، بدون سرپرستی پدر، بزرگ می­ شوند.

نکته­ ای که در این­جا جلب توجه می­کند این است که با وجود شکایات انجام گرفته از این شیوخ هوس­باز، اقدامات مهمی توسط مقامات دولتی کشورهای هند و اندونزی برای جلوگیری از این ازدواج­ های موقت صورت نگرفته است. برعکس، بعضی از مقامات این کشورها از این فرآیند استقبال کرده و آن را فعالیتی بسیار درآمدزا برای کشور خود در نظر می­ گیرند. امری که در نهایت باعث هجوم تجاوزات جنسی متعدد در این کشورها خواهد شد.